Wij hebben besloten om over ieder boek twee recensies te schrijven die door andere zijn geschreven, om u zo'n eerlijk mogelijke blik te geven op het boek. We hebben tevens besloten om geen scholieren te kiezen voor onze recensies omdat ze vaak een negatieve voorgedachten hebben over het lezen van boeken.

Recensie 1:

Ik vind ‘Het Bittere Kruid’ een mooi boek omdat ik nog nooit een boek over de tweede wereldoorlog gelezen heb die vanuit de ogen van een joods gezin geschreven is. Ik vind het een makkelijk, leerzaam en leuk boek. Er waren stukjes bij die ik wel moeilijk te volgen vond. Omdat Marga steeds moest verhuizen, begreep ik soms niet helemaal waar ze op dat moment zat. Ik vind het ook indrukwekkend wat Marga allemaal mee heeft gemaakt en dat ze dat ook nog op zo’n mooie manier op papier kan zetten. Soms werden er wel wat ouderwetse woorden gebruikt, die je tegenwoordig bijna niet meer hoort. Dat zal wel komen omdat de eerste druk van het boek in het jaar 1957 geschreven is. Er kwamen ook best spannende stukken in voor bijvoorbeeld toen de Duitsers een huiszoeking kwamen doen bij de ouders van Marga in Amsterdam, en dat Marga toen vluchtte. Ook vond ik het best spannend toen Marga illegaal met de trein naar Utrecht ging. Wat Dave deed om niet naar het werkkamp te hoeven vind ik erg intrigerend. Dat hij een drankje in nam waar hij erg ziek van werd, zodat hij een negatieve doktersverklaring kreeg. Wat ik ook niet helemaal snapte is dat vader een keer thuis komt met een pakje met allemaal jodensterren erin. Marga, Bettie en Lotte vinden het dan leuk om die sterren op hun jassen te naaien. Ze vinden het niet erg om ermee rond te lopen. Ik zelf zou alleen met zo’n ster gaan lopen als het verplicht was, maar ik zou er zeker niet blij mee zijn. Ik vind het ook heel sociaal dat Dave zijn vrouw, Lotte, niet in de steek laat als ze wordt opgepakt bij een controle op het station. Dave meldt zich dan vrijwillig.

Bron: http://wjsn.home.xs4all.nl/tekst/bkruid.htm

Recensie 2:

Het bittere kruid beschrijft het leven van een joodse familie in de Tweede Wereldoorlog. In het begin lijkt niemand te beseffen wat hun boven het hoofd hangt. ‘Hier zal ‘t zo’n vaart niet lopen’, zegt de vader. En DAve, de broer van de jeugdige ik-vertelster, reageert enthousiast als er een oproep voor een werkkamp arriveert. Het lijkt hem wel avontuurlijk. Vijf jaar later is alles anders. De vertelster heeft als enige de oorlog overleefd. ‘Zij zouden nooit meer terugkomen, mijn vader niet, mijn moeder niet, Bettie niet, noch Dave en Lotte.’

Het bittere kruid is een leuke novelle waarin het aanvankelijke ongeloof van de Joodse gemeenschap om een mooie wijze is weergegeven. Toch gaat de eenvoudige stijl van Minco op een gegeven moment vervelen: de korte zinnetjes met telkens dezelfde opbouw en de afstandelijkheid waarmee een en ander wordt beschreven. Het maakt dat Minco mij niet echt weet te overtuigen. Een leuk boek voor veel leerlingen (lekker dun!) maar geen overtuigend succes.

Bron: http://www.wimpelgrim.nl/2010/04/27/marga-minco-het-bittere-kruid/