Marga Minco, wiens echte naam Sara Menco is, is een Nederlandse schrijfster. Haar achternaam was eigenlijk Menco, maar een ambtenaar verwisselde (per ongeluk) de klinker, dit zorgde voor de ene helft van haar schrijversnaam. Ze is geboren in Ginneken op 31 maart 1920 in een orthodox joods gezin. Daar gaat Marga in 1938 werken bij de Brabantse Courant, waar ze even later door de Duitsers werd ontslagen.

In het begin van de Tweede Wereldoorlog verbleef ze in Breda, Amesfoort en Amsterdam. Marga krijgt een lichte vorm van tubercolose en belandt in ziekenhuizen in Utrecht en Amesfoort. In het najaar van 1942 komt ze terug in Amsterdam en trekt ze in bij haar ouders, die door de Duitse bezetters gedwongen zijn om in de Jodenbuurt te gaan wonen.

Later tijdens de oorlog worden haar ouders, broer en zus gedeporteerd. Zij is de enige overlevende door aan arrestatie te ontsnappen en de rest van de oorlog onder te duiken. Marga krijgt dan ook een nieuwe naam: Marga Faes (die voor de andere helft van haar schrijversnaam zorgde). Marga Minco was getrouwd met de dichter en vertalerBert Voeten (1918-1992), die zij in 1938 had leren kennen. In de oorlog zat ze bij hem ondergedoken. Na 1945 werkt ze aanvankelijk bij een aantal kranten en tijdschriften. In 1957 brak ze door als schrijfster. Marga Minco en Bert Voeten hebben twee dochters, Betty en Jessica.

In 1957 verschijnt Minco's eerste boek Het bittere kruid, waarin de (naamloze) hoofdpersoon oorlogservaringen beleeft die doen denken aan die van haarzelf. De titel van haar tweede boek, Een leeg huis heeft niet alleen betrekking op het gesloopte huis dat de hoofdpersoon aantreft wanneer zij na de bevrijding uit haar onderduik terugkeert. De titel verwijst ook naar de leegte die de ik-persoon en haar vriendin Yona in de naoorlogse jaren ervaren. Hieraan wordt bijgedragen door de afstandelijke en soms zelfs vijandige bejegening in Nederland van mensen die na de oorlog uit de kampen teruggekeerden. Dit wordt door Marga Minco ook beschreven in de verhalenbundel De andere kant.

Het existentialisme legt een bijzondere beklemming op haar werk. De hoofdpersonages, vaak overlevenden van de Holocaust, ervaren hun (over)leven als zinloos. Terwijl hun geliefden worden vermoord, weten de hoofdpersonages vaak slechts door een reeks toevalligheden de oorlog te overleven. Marga Minco wordt vaak positief gekenmerkt om haar sobere stijl en zeer verzorgd taalgebruik.